San Cristobal de las Casas
Door: Liesbeth
Blijf op de hoogte en volg Liesbeth
16 Maart 2006 | Mexico, San Cristóbal de las Casas
Daar ben ik weer. Voor de verandering nu op koude hoogte, dus slapen met trui, lange broek en sokken. Net als bij jullie dus. Ik ben in San Cristobal de las Casas, een koloniaal stadje in Chiapas. Chiapas is de staat met de meeste indianen (die zie je dus ook veel hier) én met uiteraard de Zapatistas. Al ben ik die laatsten nog niet tegengekomen, ik heb wel al een demonstratie meegemaakt (o.d.z. Policia = cancer social).
Vorige week was ik uiteindelijk in Juchitan aangekomen. En ze hadden er boven verwachting zelfs hotels. Geen hostels dus duur, maar dat was helemaal geen straf. Ik heb echt genoten van een avondje een eigen douche en tv: hele avond getut met een slechte B-film op de achtergrond. Omdat daar nauwelijks toeristen komen, stond ik daar wel in de belangstelling. Niet altijd positief trouwens, ik ben daar voor het eerst uitgescholden voor ´gringa´. Op zo´n reis als deze ervaar je dus wel hoe het voelt om anders te zijn. Ik begrijp ook waarom er weinig toeristen komen: naast de markt is er niet heel veel te zien. En het enige museum dat de stad heeft, was natuurlijk precies op zaterdag gesloten. Maar twee meisjes die engels studeren (4 jaar universiteit is vergelijkbaar met ons basisschool-engels trouwens) hebben me op sleeptouw genomen langs typische Juchitanse dingen. En na alle plaatselijke specialiteiten geproefd te hebben, was ik blij dat ik ´s avonds weer de bus in kon. En uiteraard kom ik daar in een stadje in the middle of nowhere weer m´n amerikaanse vrienden uit Oaxaca tegen. De busreis zelf viel ietwat tegen: stel je een vrouw voor in de maat Sugar Lee Hooper x 2, en raad eens waar ik naast zat...
Vroeg in de ochtend was er mist en kou in San Cristobal. Gelukkig hadden we een erg relaxed en rustig hostel gevonden waar ik m´n gemiste slaap nog even kon inhalen. En overdag is het hier prima uit te houden: lekker boekjes lezen in de hangmat terwijl de allerschattigste puppies je schoenen opvreten. Zoals in elke stad heb ik uiteraard weer een tour langs de toeristische attracties gemaakt: de markten en kerken. (Ben benieuwd hoeveel kerken ik ondertussen gezien heb.) Gister naar een indiaans dorp in de buurt geweest wat gruwelijk was omgetoverd tot toeristenoord. Ik schaamde me gewoon diep toen ik achter een groep van 30 ontzettende (natuurlijk luidkeelse amerikaanse) toeristen de kerk in ging. Alle indianen zitten daar op dennenaalden op de grond tussen duizenden kaarsen hun gebeden in het tzotzil te doen, komen wij daar aapjes kijken tijdens hun heilige moment. Ik ben dus snel weer weggegaan en terug in de stad een museum voor Maya-medicijnen bezocht. Erg indrukwekkend, de Maya´s gebruiken nog steeds de vroedvrouwen en medicijnmannen die er al eeuwen zijn.
Vandaag met een groep met een bootje een een canyon afgevaren. Enorm hoog/diep (de Tarn x 2). Levensechte krokodillen, arenden en apen gezien. Wist je dat krokodillen helemaal niet groen maar grijs zijn en uren doodstil kunnen zitten? Ik geloofde eerst niet dat Kroko echt was, dacht dat het een beeld was dat ze hadden neergezet om de toeristen tevreden te stellen. Maar na tien minuten turen bewoog hij z´n oog! In ieder geval erg cool. Morgen gaan we weer verder, naar Palenque (de beroemde ruïnes). Ik heb besloten om daarna een omweg te maken via Guatemala en Belize, aangezien ik nog een maand heb en ook wel eens wil zien hoe het daar is.
Nog even iets anders. Misschien maken jullie je zorgen om mijn veiligheid hier, maar dat is echt nergens voor nodig. Mexico is zo veilig als het maar zijn kan. Op elke hoek van de straat een politieagent. In vol ornaat met de allernieuwste geweren. Al kun je hun maar beter uit de weg gaan, een stel Canadezen was al beroofd door een poltieman. En de wegen zijn echt prima, elke kilometer een verkeersdrempel. Al zorgen die er wel voor dat daartussen de mexicanen gaan scheuren als gekken om hun verloren tijd weer in te halen. Het toppunt van veiligheid is hier wel het nooduitgangen-beleid. Kennelijk is het verplicht om hier om elke meter een bordje met een pijl naar de nooduitgang te hangen. Zelfs als is je sapbar maar 4 m2 groot en heeft het maar drie muren. En als je alleen maar geld hebt voor bordjes met pijlen naar links, hang je aan de andere muur de bordjes gewoon op de kop. Kortom, je merkt t: een op en top goed georganiseerd land!
Zo, het is tijd om maar weer eens uit eten te gaan. Na gister een drink-avond gehad te hebben, maken we er nu een eet-avond van. (Prima balansen nietwaar?) Af en toe gaan alle tortillas wel vervelen, daarom heb ik eergister voor het eerst (na een maand) gekookt. Supergoed: spaghetti met onwijs lekkere salade en fruitsalade toe. Ik begin na een maand reizen ook af en toe aan Nederland te denken en vooral aan het eten. Ik mis de bruine boterham met kaas, de tomatensoep, een goede bak koffie en een goed glas wijn. Hmm, precies m´n favoriete dingen.... Ach, nu eerst maar weer eens een tortilla.
Vorige week was ik uiteindelijk in Juchitan aangekomen. En ze hadden er boven verwachting zelfs hotels. Geen hostels dus duur, maar dat was helemaal geen straf. Ik heb echt genoten van een avondje een eigen douche en tv: hele avond getut met een slechte B-film op de achtergrond. Omdat daar nauwelijks toeristen komen, stond ik daar wel in de belangstelling. Niet altijd positief trouwens, ik ben daar voor het eerst uitgescholden voor ´gringa´. Op zo´n reis als deze ervaar je dus wel hoe het voelt om anders te zijn. Ik begrijp ook waarom er weinig toeristen komen: naast de markt is er niet heel veel te zien. En het enige museum dat de stad heeft, was natuurlijk precies op zaterdag gesloten. Maar twee meisjes die engels studeren (4 jaar universiteit is vergelijkbaar met ons basisschool-engels trouwens) hebben me op sleeptouw genomen langs typische Juchitanse dingen. En na alle plaatselijke specialiteiten geproefd te hebben, was ik blij dat ik ´s avonds weer de bus in kon. En uiteraard kom ik daar in een stadje in the middle of nowhere weer m´n amerikaanse vrienden uit Oaxaca tegen. De busreis zelf viel ietwat tegen: stel je een vrouw voor in de maat Sugar Lee Hooper x 2, en raad eens waar ik naast zat...
Vroeg in de ochtend was er mist en kou in San Cristobal. Gelukkig hadden we een erg relaxed en rustig hostel gevonden waar ik m´n gemiste slaap nog even kon inhalen. En overdag is het hier prima uit te houden: lekker boekjes lezen in de hangmat terwijl de allerschattigste puppies je schoenen opvreten. Zoals in elke stad heb ik uiteraard weer een tour langs de toeristische attracties gemaakt: de markten en kerken. (Ben benieuwd hoeveel kerken ik ondertussen gezien heb.) Gister naar een indiaans dorp in de buurt geweest wat gruwelijk was omgetoverd tot toeristenoord. Ik schaamde me gewoon diep toen ik achter een groep van 30 ontzettende (natuurlijk luidkeelse amerikaanse) toeristen de kerk in ging. Alle indianen zitten daar op dennenaalden op de grond tussen duizenden kaarsen hun gebeden in het tzotzil te doen, komen wij daar aapjes kijken tijdens hun heilige moment. Ik ben dus snel weer weggegaan en terug in de stad een museum voor Maya-medicijnen bezocht. Erg indrukwekkend, de Maya´s gebruiken nog steeds de vroedvrouwen en medicijnmannen die er al eeuwen zijn.
Vandaag met een groep met een bootje een een canyon afgevaren. Enorm hoog/diep (de Tarn x 2). Levensechte krokodillen, arenden en apen gezien. Wist je dat krokodillen helemaal niet groen maar grijs zijn en uren doodstil kunnen zitten? Ik geloofde eerst niet dat Kroko echt was, dacht dat het een beeld was dat ze hadden neergezet om de toeristen tevreden te stellen. Maar na tien minuten turen bewoog hij z´n oog! In ieder geval erg cool. Morgen gaan we weer verder, naar Palenque (de beroemde ruïnes). Ik heb besloten om daarna een omweg te maken via Guatemala en Belize, aangezien ik nog een maand heb en ook wel eens wil zien hoe het daar is.
Nog even iets anders. Misschien maken jullie je zorgen om mijn veiligheid hier, maar dat is echt nergens voor nodig. Mexico is zo veilig als het maar zijn kan. Op elke hoek van de straat een politieagent. In vol ornaat met de allernieuwste geweren. Al kun je hun maar beter uit de weg gaan, een stel Canadezen was al beroofd door een poltieman. En de wegen zijn echt prima, elke kilometer een verkeersdrempel. Al zorgen die er wel voor dat daartussen de mexicanen gaan scheuren als gekken om hun verloren tijd weer in te halen. Het toppunt van veiligheid is hier wel het nooduitgangen-beleid. Kennelijk is het verplicht om hier om elke meter een bordje met een pijl naar de nooduitgang te hangen. Zelfs als is je sapbar maar 4 m2 groot en heeft het maar drie muren. En als je alleen maar geld hebt voor bordjes met pijlen naar links, hang je aan de andere muur de bordjes gewoon op de kop. Kortom, je merkt t: een op en top goed georganiseerd land!
Zo, het is tijd om maar weer eens uit eten te gaan. Na gister een drink-avond gehad te hebben, maken we er nu een eet-avond van. (Prima balansen nietwaar?) Af en toe gaan alle tortillas wel vervelen, daarom heb ik eergister voor het eerst (na een maand) gekookt. Supergoed: spaghetti met onwijs lekkere salade en fruitsalade toe. Ik begin na een maand reizen ook af en toe aan Nederland te denken en vooral aan het eten. Ik mis de bruine boterham met kaas, de tomatensoep, een goede bak koffie en een goed glas wijn. Hmm, precies m´n favoriete dingen.... Ach, nu eerst maar weer eens een tortilla.
-
16 Maart 2006 - 15:35
Tjalline:
He Lies,
Klinkt weer goed hoor! Je doet echt veel leuke dingen!
Nog bedankt voor je mailtje. Voel me al een stuk beter, maar het blijft toch moeilijk... Geniet lekker van alles en tot mails!
liefs Tjalline -
16 Maart 2006 - 20:41
Martin:
Hela Lies, nog steeds goeie schik zo te lezen daar in het zonnige zuiden! Hier in het koude noorden nog steeds alles naar wens, spring komt langzaam om de hoek kijken. Verlang naar de zon (meat tomato)... We spreken weer Lies.
Moi moi,
Martin -
16 Maart 2006 - 20:53
Manje:
Ha Liesbeth!
Kwam ergens dit linkje tegen, hyves geloof ik... Hoe is 't daar? Ik geloof wel aardig als ik je verhaal lees! Hoe lang zit je nog Mexico-enzo? Naja, Veel plezier nog. Schrijf nog een aantal leuke verslagen, dan kom ik nog eens terug om ze te lezen!
Hoi!
P.S. Doe mij maar een tortilla ipv een bruine boterham met kaas... -
17 Maart 2006 - 11:48
Lisa En Thijs:
Hee Lies,
Klinkt allemaal errug leuk en spannend en wij zijn helemaal niet jaloers ofzo.
Veel plezier nog en tot laters (in altijd bruisende lombok). -
19 Maart 2006 - 12:25
Nel:
Lieve liesbeth, leuk al je verhalen te volgen, tof hoor. Hier gaat alles z'n gangetje, ook in de winkel.
Gisteravond voor het eerst naar een wedstrijd van de Admirals geweest, snapte geen hout van het spel, maar om Sophie te zien dansen was echt super. Geniet nog van je reis en toi toi toi. -
23 Maart 2006 - 16:39
Bezorgde Oma!!!!:
lieve liesbeth, eet je wel genoeg? drink je genoeg, schoon water?
slaap je wel ? heb je geld genoeg? anders heeft oma nog een oude sok!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
